Αν μια εορταστική επέτειος δεν δώσει έν μήνυμα, ένα παράδειγμα για το σήμερα καταντά γράμμα κενό. Σήμερα μπροστά σε κείνο το μεγαλείο της Επανάστασης το ' 21 εμείς αναρωτιόμαστε:
"Χρειάζονται οι γιορτές; να κάνουμε παρελάσεις; ποιό είναι το νόημα τω εθνικών συμβόλων;"
Εκείνη η μεγάλη ιστορική ώρα ήταν κλήση για θυσία για να ζούμε εμείς ελεύθεροι
στη σημερινή ζωή δεν φωτιζόμαστε από ολοκαυτώματα.
Πού το πάθος της αρετής;
Που είναι ο
ήλιος της αλήθειας να φωτίζει και να θερμαίνει τη ζωή του Έθνους;
Αντί για αγάπη για τη Πατρίδα εμείς απλά διαπιστώνουμε ότι δύσκολα καταλαβαίνει πια κανείς τις έννοιες:
φιλοπατρία, αγώνα για την ελευθερία, πίστη στην παράδοση και στα ιδανικά.
Σε μια ζωή ασφυκτική, ύποπτη, ζωή ανταλλαγμάτων , ζωή καιροσκόπων κι απαθών για την Ελλάδα ανθρώπων, ζωή που ντροπιάζει ...
Ψάχνουμε εναγωνίως και περιμένουμε να αφουγκραστούμε να βρούμε ιδανικά και πρότυπα, που εκφράζουν σωστά το Έθνος. (και ομολογουμένως υπάρχουν ανάμεσά μας)
Κι όπως πάντα εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στο Πνεύμα του Θεού, το Πνεύμα που σώζει την Ελλάδα (Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα) .
Σ' αυτό το ίδιο Πνεύμα των αγώνων του Έθνους, το Πνεύμα της 25ης Μαρτίου.
Το Πνεύμα που με τη βοήθεια των καθηγητών εκφράζει η νιότη σήμερα , η γενιά των οραμάτων , η γενιά του μέλλοντος.
