Από το 1909 οι Νεότουρκοι αντί να εφαρμόσουν τα κηρύγματα ισότητας και ελευθερίας κινούνται εις βάρος των Ελλήνων και συστηματικά αρχίζουν την εξόντωσή τους.
Τις ελληνικές νίκες στους Βαλκανικούς πολέμους τις πληρώνει ακριβά το ποντιακό ελληνικό στοιχείο
Το 1914 αρχίζουν οι μεγάλες διώξεις κατά των Ελλήνων
Το 1915 γίνεται η γενοκτονία των Αρμενίων με ενάμισι εκατομμύριο νεκρούς
Το 1916 αρχίζει η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο με 353.000 νεκρούς ως το 1924 από το σύνολο 700.000 χριστιανών Ελλήνων.
Η πολιτική των Τούρκων είναι μέσω μιας γενικευμένης καταδίωξης του ελληνικού στοιχείου να εξοντώσει τους εχθρούς του Κράτους. Εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης των πληθυσμών, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης από τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπιζόμενοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και το θάνατο από πείνα. Τα εγκαταλειπόμενα σπίτια των εξοριζόμενων λεηλατούνται από τα τούρκικα τάγματα τιμωρίας ή καίονται και καταστρέφονται.
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Κεμάλ Ατατούρκ με την υποστήριξη των Άγγλων
αποβιβάζεται στην Σαμψούντα για να καταστείλει το δυναμικό ποντιακό αντάρτικο.
Ο Κεμάλ σύντομα αυτονομείται και αρχίζει τη συγκρότηση ενός εθνικιστικού τουρκικού κινήματος, εκμεταλλευόμενος τα θρησκευτικά συναισθήματα των μουσουλμανικών εθνών. Συνεργαζόμενος με ληστρικές συμμορίες, όπως αυτή του σφαγέα Τοπάλ Οσμάν, αρχίζει τη συγκρότηση στρατού με έδρα τη Σεβάστεια.
Στα καθήκοντα αυτού του στρατού περιλαμβάνονται η εξόντωση των Ελλήνων ανταρτών του Πόντου και η καταστολή της κουρδικής εξέγερσης.
Δυο στρατιές του στρατού ρίχνονται στη μάχη για την αντιμετώπιση των Ποντίων ανταρτών.
Οι Έλληνες στον Πόντο αντιστάθηκαν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Το αποτέλεσμα
ήταν να δημιουργηθεί ένα μεγάλο εθνικό-απελευθερωτικό κίνημα που αριθμούσε περισσότερους από 18.000 ένοπλους. Οι τουρκικές πηγές μιλούν για 25.000 αντάρτες.
Παράλληλα στη Δυτική Μ. Ασία τα ελληνικά στρατεύματα απελευθερώνουν την Ιωνία, συγκρουόμενα με τις τουρκικές δυνάμεις.
Δυστυχώς η Αθήνα άργησε να κατανοήσει τη σημαντική στρατιωτική παράμετρο που αντιπροσώπευε το ποντιακό αντάρτικο, ενώ ο διχασμός μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών αποδυνάμωνε το ελληνικό μέτωπο.
14 Νοεμβρίου 1920 ο Βενιζέλος χάνει τις εκλογές. Η βασιλική παράταξη κερδίζει τις εκλογές με το σύνθημα «Ειρήνη, αποστράτευση, επάνοδο των στρατευμένων στα σπίτια τους».
Ο Ελληνισμός της αντίπερα όχθης δεν αντιμετωπίζεται πια ως «Ελλάδα» και αλυτρωτική ιδεολογία που ήταν η κινητήρια δύναμη μέχρι εκείνη τη στιγμή αντικαθίσταται από μια καθαρή στρατιωτική αντίληψη.
Το τέλος γνωστό: Ακολουθεί μια ολοκληρωτική καταστροφή και προσφυγιά
